آنگاه که اندیشه پرحیله ستمگران، دین خدا را به رأی خویش تفسیر میکرد، تلألوی خورشید تو بود که جاده حقیقت را همواره روشن نگاه میداشت و جاده امامت تنها 28 سال زیر قدمهای جوان تو جوانه زد و پس از آن به فرزندت مهدی(عج)، عزیزترینِ خلق خدا، به امانت رسید؛ امانتی برای تداوم صراط مستقیم.
بعد من مهدی من بی کس و تنها ماند
به غریبی یگانه پسرم گریه کنید
گریه ی منتظران مرحم زخم دل اوست
بر ظهور خَلَف منتظرم گریه کنید
امروز، فانوس اشکهایمان را تا ظهور زاده تو روشن میکنیم تا به شمشیر عدالتش، روزی بغض 1400 ساله را بگشاید.
...اي بهار آفرينش! اي سبب خلقت! . نامت بلند و دينت پاينده باد...
ماه "ربیع الاول" همانگونه كه از اسم آن پیداست بهار ماه ها مى باشد؛ به جهت اینكه آثار رحمت خداوند در آن هویداست . در این ماه ذخایر بركات خداوند و نورهاى زیبایى او بر زمین فرود آمده است . زیرا میلاد رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم ) در این ماه است و مى توان ادعا كرد از اول آفرینش زمین رحمتى مانند آن به خود ندیده است .
ماه محرم و صفر را پشت سر گذاشتیم با اندوه و اشک و ناله ،اشک ریختیم و دل تازه کردیم و با یاد عظمت آقا ابا عبدالله الحسین بزرگ شدیم، از خزان عفلت به برکت اشک های محرم و صفر به بهار رسیدیم و اکنون وقت آن است که در این بهار به یمن رویش دوباریمان سجده شکر به جای آوریم و این بهار را قدر بدانیم و بندگی کنیم.
غروب آخرین روز صفر انگار، بغضی در سینه ات می کارد که تمام وجودت را در التهاب خود متاثر می کند. وقتی خورشید در واپسین لحظه های تلالو این روز به سر می برد گویی این شهر باز رنگ شهود می گیرد و مرور می کند ماجرای شهادت را ...
و آن ها که اینجا زائرند همه شاهدند که چه سوز و گدازی بر جان خادمان حضرتش می افتد در این لحظه ها. آن ها که هویت خود را از وجود با برکت این امام رئوف وام گرفته اند، در این لحظه ها سوگوارتر از هر آنی، همراه با یکدیگر به زیارت مشرف می شوند و باز با لاله های فروزان در دست، اشک های روی گونه، نوحه های روی لب و هزاران آه و سوز در دل به عزا بر میخیزند برای مولایشان حضرت امام علی ابن موسی الرضا(ع).
********به وبلاگ من خوش آمدید*********
خدایا مرا ببخش / مرا فهمی ده تا فرامین وحکمت هایت را درک کنم/ و مرا فرصتی دیگر برای بهتر بودن ده تا دستهاو زبان تو شوم .
آمین یا رب العالمین